Hangi tarafından seyretsem seni,
Ruhum şenleniyor, gözüm gülüyor…
“Akçaabat”, adın cezbetti beni,
Sana meftunum ben, herkes biliyor…
Namın var, kıtalar ötesi aşan,
Şanın var;folklorle, mertlikle taşan,
Hayır-hasenatta yarışan, coşan,
Nice evladını herkes biliyor…
Baktıkça yemyeşil çayırlarına,
Tütüne, fındığa, bayırlarına,
Camiye, okula, hayırlarına,
Sanki gözlerimin için gülüyor…
Geçmişin şanlıdır, insanın da mert,
Sende bütünleşir, yaşayan her fert,
Suyunu içenler olamaz namert,
İsmin Trabzon’a ünvan oluyor…
Binlerce münevver yetişti sende,
Yüzlerce şehidin yatar sinende,
Besleniyor yüz bin nüfus yinede,
Pazarında bin bir nimet kalıyor…
Sen Mevla’dan lütuf, ihsansın bize,
Pek çok il önünde gelirler dize,
Hasretim ben sende gece gündüze,
Uzak kalsam senden gözüm doluyor…
Miktat EYÜPOĞLU (1992)
Yorumlar (2)
Yorum Ekle